باپاییزان

با رنگ‌های تـازه مــرا آشنا کند
پاییز می‌رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچـــه جا کند
او می‌رسد که از پس نه ماه انتظار
راز ِ درخت باغچـــه را برملا کند
او قول داده است که امسال از سفر
اندوه‌هــای تازه بیــارد ، خـدا کند
او می‌رسد که باز هم عاشق کند مرا
او قـول داده است بـه قــولش وفا کند
پاییز عاشق است، وَ راهی نمانده است
جــز این کــه روز و شب بنشیند دعا کند
شاید اثر کند، وَ خداوندِ فصل ها
یک فصل را بخاطر او جا به جا کند
تقویـم خواست از تو بگیرد بهـــار را
تقدیر خواست راه شما را جدا کند
خش خش ... ، صدای پای خزان است، یک نفر
در را بـــه روی حضــرت پاییــــز وا کند...

                                  آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش.
باغ بی برگی،
روز و شب تنهاست،
با سکوت پاکِ غمناکش.
سازِ او باران، سرودش باد.
جامه اش شولای عریانی‌ست.
ورجز،اینش جامه ای باید .
بافته بس شعله ی زرتار پودش باد .
گو بروید ، هرچه در هر جا که خواهد ، یا نمی خواهد .
باغبان و رهگذران نیست .
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست
گر زچشمش پرتو گرمی نمی تابد ،
ور برویش برگ لبخندی نمی روید ؛
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ؟
داستان از میوه های سربه گردونسای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید .
باغ بی برگی
خنده اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش میچمد در آن .
پادشاه فصلها ، پائیز .

مهدی اخوان ثالث

پائیز ؛ بهاری که عاشق شده است

آرام دخترم ، روزت مبارک

پاییز رنگ خودش را دارد

و با همان رنگ پریدگی برگها

و دستهای خالی درختانش

به خدا نزدیکترست

برگ پاییز زیر درد له شدن توسط رهگذران،فریاد می کشد

آنسان که سینه ی من هنگام درد ، خدا را فریاد میکند...

عشق در لحظه پدید میاد

و دوست داشتن در امتداد زمان

و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است

پرنده لب تنگ ماهی نشسته بود و به ماهی نگاه میکرد و می گفت :

تو که سقف قفست شکسته

چرا پرواز نمی کنی؟

بی هیچ دلیلی بیادت هستم

تا نقض کنم

قانونی را که هنوز علت می طلبد

 

 

 

 

اشکهایم که سرازیر میشوند

دیری نمیپاید که قندیل می بندند

عجیب سرد است هوای نبودنت...

 

 

 

سلام بر پاییز

سلام بر عشق

سلام بر تک برگ رنگارنگ

سلام بر صدای خش خش ضربان قلب ما

سلام بر آنچه ناپیداست

دوستت دارم پاییز من

تو مرا یاد کنی یا نکنی

باورت گر بشود یا نشود

حرفی نیست

اما من

نفسم میگیرد

در هوایی که نفس های تو نیست

 

در آن هنگام که دستان نسیمی سرد

ز روی سنگفرش هر خیابان

می برد پوسیده برگی زرد

در این اندیشه می مانم

اگر روزی بیوفتم از دو چشمانت

کدامین باد خواهد برد

تن زرد فرو پاشیده من را ......

 

پاییزه داره می ره که تو خاطره ها جا خوش کنه ،
می دونی که پاییز همیشه هستش ،
کجاست تو قلب من و تو ،
تو خاطراتمون و توی احساس و عواطف مون .
   پاییز همیشه دوست داشتنی خواهد ماند ،
   صدای قدم هامون در جاده های پاییزی همیشه تو حافظه خاطراتمون ماندگار خواهد ماند .
            وقتی به برگهای جدا شده و جدا نشده از درخت نگاه می کنم تو رو تو ذهنم به یاد می آرم ،
            می دونم که یکی هست که عاشق پاییزه ،
            عشقی که حتی در سرمای زمستان هم اونم گرم نگه می داره ،
            نوای پاییزی همیشه مانند ماه ناز خواهد کرد ،
            آخه اون عین نازه ،
            اصلاً خورشید نازه ،
           خودش می دونه که پاییز هم مثل خودش بسیار نازه ، 

بدونه مثل پاییز دوسسشش دارم

وقتی به دوستی ها فکر می کنم احساس می کنم بهترین لحظات زندگی همان لحظاتی است که با دوستان خنده ام ، وقتی به لحظات می اندیشم به فکر دوستانی هستم که با آنها بوده ام ....
وقتی به فصل های سال فکر می کنم نمی تونم به پاییز فکر نکنم ، و وقتی به پاییز فکر می کنم نمی تونم به دوستان با پاییزانم فکر نکنم ، گاهی آدما لحظات کوتاهی در کنار هم هستند ولی من احساس می کنم وقتی که در کنار دوست پاییزی هم نیستم به او فکر می کنم و وقتی به او فکر می کنم نمی تونم از واژه های احترام و دوست داشتن به راحتی بگذرم . ....

حالا اگه روز تولد اون دوست فرا برسه من چکار باید بکنم ، شادم می تونم شادی هام اعلام کنم ، می تونم بهش بگم تولدت مبارک ، یا نه می تونم کمی باهاش بخندم

دوست پاییزی ام

تولدت را از صمیم قلب تبریک می گم

آوا

صبح روزي ، پشت در مي آيد و من نيستم

قصه دنيا به سر مي آيد من نيستم

يک نفر دلواپسم اين پا و آن پا مي کند

کاري از من بلکه بر مي آيد و من نيستم

خواب و بيداري  خدايا بازهم سر مي رسد

نامه هايم از سفر مي آيد و من نيستم

هرچه مي رفتم به نبش کوچه او ديگر نبود

روزي آخر يک نفر مي آيد و من نيستم

در خيابان در اتاقم روي کاغذ پشت ميز

شعر تازه آنقدر مي آيد و من نيستم

بعد ها اطراف جاي شب نشيني هاي من

بوي عشق تازه تر مي آيد ومن نيستم

بعد ها وقتي که تنها خاطراتم مانده است

عشق روزي رهگذر مي آيد ومن نيستم

باز هم پاییز

فصل نوا بعدش آوا بعداز اون فصل هردوشون

فصل باد و برگ و باد و برگ . . .

فصل رنگ و رنگ و رنگارنگ. . . 

فصل نیمکت

فصل مشق و

مشق و

عشق و

عشق و

انار . . .

فصل باز باران با ترانه

با گوهر های فراوان. . ..

فصل چتر و خیس

فصل شیدایی

و انتظار. . .

فصل مهر

و مهرگان

فصل یلدا

و چله . . .

پاییز «پادشاه فصلها»

دوست تقدیر گریز ناپذیر ما نیست. برادر خواهر پسر خاله و دختر عمو نیست که آش کشک خاله باشد.دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن  به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف می شود
با دوست مي توني تو جاده پاييزي قدم بزني بدون اينكه گذشت زمان را حس كني ،‌ با دوست مي توني كنار رودخونه ساكت بشيني بدون اينكه سردت بشه ، با دوست مي توني به گردش بري بدون اينكه بدوني مقصدت كجاست ، و مي توني سرتو بزاري رو شونه هاي دوست و آرام به گريه كردنت ادامه بدي فقط براي اينك دوست يك دوست است .

آرزویم چیست خود نمیدانم
فقط به یک چیز می اندیشم
و آن رهایی از بندی است که خود ساخته شده
بندی که چنان مرا در خود گره زده که توان جداشدن ندارم
افکارم در هیچستانی ژرف فرو رفته
نمیدانم به چه جرم در بندم
مرا رها کنید
مرا از چیزی که نمیدانم چیست رها کنید....

وقتی كه دیگر نبود ، من به بودنش نیازمند شدم.

 وقتی كه دیگر رفت ، من به انتظار آمدنش نشستم .

 وقتی كه دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد، من او را دوست داشتم.

وقتی او تمام كرد ، من شروع كردم.

 وقتی او تمام شد ، من آغاز شدم. 

  و چه سخت است تنها متولد شدن...  

مثل تنها زندگی كردن...  

مثل تنها مردن

اولین نفری بود که برگه امتحان انشایش را به معلم تحویل داد.

در برگه امتحانش تنها یک جمله نوشته شده بود.

« شجاعت یعنی این ».

موضوع امتحان انشا شجاعت بود!

مترسک گفت:

گندم  شاهد باش مرا برای ترساندن آفریدند

اما من تشنه ی عشق پرنده ای بودم

که سهمش از من گرسنگی بود

 

خورشيد را باور دارم حتي اگر نتابد....

به عشق ايمان دارم حتي اگر آن را حس نكنم